Stop met verstoppertje spelen

Tellen tot tien, wie niet weg is, is gezien….

Jij hebt het als kind gespeeld, ik ook. Hoe was dat toen? Ik wilde niet degene zijn die de anderen moest vinden, ik verstopte me graag en wilde eigenlijk ook niet gevonden worden. Het mocht van mij eindeloos duren. Later heb ik er mijn eigen spel van gemaakt. Ik werd steeds zichtbaarder maar ondertussen kwam ik niet tevoorschijn. Ik werd zichtbaarder voor anderen omdat ik zo lief was maar ook omdat ik steeds dikker werd, ik had een groot lijf. Dat ontstond ineens, dat kwam niet van overmatig eten. Later op de middelbare school bloeide ik op tot ‘het mooiste meisje van de klas’. Ik ontdekte de kracht van er goed uitzien en de effecten daarvan op anderen en ik speelde nog steeds mijn spel: mooi zijn gaf mij bescherming. Meer hoefde ik niet te laten zien want dat had geen zin. Ik stond af en toe best wel stil bij mijn worstelingen maar niet te lang. Dan werd ik ziek en was ik aanwezig door afwezigheid van een sterke mooie buitenkant en dat kon niet. Dit spel kon ik met vallen (ziek zijn) en opstaan (sterk zijn) volhouden tot mijn 40e.

Op mijn weg naar heelheid heb ik nu, acht jaar later nog steeds te bewegen, adem te halen, te zingen, te eten, te drinken, me aan te laten raken, mild te zijn, te spreken, te voelen, te ruiken om zó levenslustig te worden want ik was het niet en ben het nog steeds niet gewend. Ik vind het een grote klus en heb dit te doen om de levensenergie te laten stromen. Mijn levensenergie.

Er goed uitzien en mezelf elke dag in de spiegel aankijken…dat begint met kijken, aanraken, aankleden, verzorgen. Heel zorgvuldig want ik weet inmiddels zoiets kwetsbaars/delicaat moet goed verpakt worden om bescherming te voelen en verzorgd worden om krachtig te blijven. Zó reik ik uit naar mijzelf, zó kom ik naar buiten, zó laat ik mezelf zien. Zó voel ik nu mijn heelheid.
Niet voor niets raakt mij dit citaat van Jung: ‘Liever een compleet mens dan alleen maar een goed mens’.

Misschien herken je dit of soortgelijk spel. Hoe afwezig ben je in volle aanwezigheid? Hoe aanwezig ben je in je afwezigheid. Voel jij je écht welkom? Voel jij je heel? Twijfel  je aan jezelf, aan anderen, doe ik het wel goed? Meent de ander het wel goed met me? Hoe zwaar het soms voelt, te moeten presteren, te moeten. Hierin falen. Je doet zo je best. Depressie, belemmeringen, terughoudendheid, wrokken, eenzaam voelen. Die nerveuze lach, die hoge stem…altijd haast. Veilig in je eigen wereldje…je schutplaats…

Stop met verstoppertje spelen! Kom tevoorschijn en ontdek wat jij echt wilt in jouw leven. Ontdek waar je hart sneller van gaat kloppen. Ontdek hoe het is om ‘huiden’* *af te doen en wat dan zichtbaar wordt, voorbij de pijn die zo helend kan zijn. Ontdek hoe het is om meer te delen met anderen. En écht blij zijn een energieboost geeft. Stil staan mag en boos worden lucht op en hoe vergiffenis verrijkend kan zijn.

Hoe zou dat voor jou zijn? Jouw weg naar heelheid, uit de schaduw in het licht met alles wat in je zit.

Ik nodig je uit. Zo verlaag ik voor jou de drempel, de volgende stap is aan jou! Welkom.

Simone de Spa

** Uit het verhaal ‘De wurm van Lind’ van Robert Bly